«Βοηθάει. Ή θα βοηθήσει, υποθέτω».
Έμειναν ξαπλωμένοι σιωπηλά για λίγη ώρα, οι αγκώνες τους σχεδόν αγγίζονταν. Ο Ευτύχιος μοίραζε την προσοχή του ανάμεσα στα παράξενα ζώα από κάτω τους και στην επίσης παράξενη αλλά σαγηνευτική όψη της αρραβωνιαστικιάς του. Η Κέλια, ξαπλωμένη, λουσμένη από το φεγγαρόφωτο, τρέμοντας ελαφρά μέσα στο λερωμένο, υγρό – και κολλημένο πάνω της – μεσοφόρι. Τα μαλλιά της χύνονταν στην πλάτη της και στον βράχο, σαν μελαχρινός καταρράχτης.
Όπως γύρισε προς το μέρος του, το φως του φεγγαριού καθρεφτίστηκε στα μάτια της που φάνηκαν να λάμπουν. Ο Ευτύχιος ανατρίχιασε, του ήλθαν ξαφνικά στη μνήμη τα παραμύθια που του έλεγε η νταντά του όταν ήταν παιδί. Πολλά μιλούσαν για τους Καλούς Ανθρώπους: πανέμορφα όντα από άλλους κόσμους, που κάποιες φορές αποφάσιζαν να παγιδέψουν τους θνητούς με τα μάγια τους και να κλέψουν την ψυχή τους. Ανατρίχιασε ξανά και είπε στον εαυτό του ότι έφταιγε η υγρασία της θάλασσας.
«Πρέπει να φύγουμε», είπε στενοχωρημένα η Κέλια. «Έλπιζα να προλάβουμε να περπατήσουμε – η παραλία είναι τόσο όμορφη τη νύχτα – αλλά άργησες περισσότερο απ’ ότι περίμενα. Ο Πατέρας θα αρχίσει να ανησυχεί όπου να ‘ναι».
Πριν προλάβει να πει οτιδήποτε, η Κέλια έκανε μεταβολή και φάνηκε να γλιστρά από την άκρη του βράχου. Απόκοσμες σκέψεις πλημμύρισαν το μυαλό του και σύρθηκε πίσω της, ελπίζοντας απεγνωσμένα να προσγειωθεί αλώβητη. Το ίδιο κυνηγητό, που τον έκανε να αισθάνεται άσχημα, ξανάρχισε, με αντίθετη φορά. Απέτυχε να την φτάσει ξανά. Βρήκε την Κέλια να κάθεται ήσυχα σε ένα παγκάκι του κήπου, εντελώς ντυμένη, με τα χέρια της διπλωμένα σεμνά στην ποδιά της.
Σηκώθηκε για να τον προϋπαντήσει και του έδωσε τον χιτώνα του. Βγάζοντας αχνούς από το τρέξιμο, ο Ευτύχιος φόρεσε τον χιτώνα, αλλά δε μπόρεσε να μην την αφήσει πριν να βουρτσίσει ιστούς αράχνης και βρωμιές από το πουκάμισό του, σαν να ήταν ένα λερωμένο παιδί που γύριζε σπίτι για φαγητό. Τα αδύνατα λευκά χέρια της χάιδευαν γοργά το στέρνο και τα μπράτσα του, κάτι που τον έκανε να ξεχάσει εντελώς την αγανάκτηση που ένιωθε για αυτή την τελευταία αδικία.
«Εντάξει είσαι», δήλωσε η Κέλια, κοιτάζοντας τον με κριτική ματιά. «Ευτυχώς το πουκάμισό σου είναι σκούρο. Κοίτα, να ο Πατέρας… πάμε να του πούμε για τα θαλασσόσκυλα. Τα έχει μελετήσει, ξέρεις».
«Τι; Όχι, μη…»
Αλλά το έκανε. Ο Ευτύχιος την ακολούθησε, χύνοντας ποτάμια ιδρώτα και προσπαθώντας να σκεφτεί κάτι – οτιδήποτε – που θα μπορούσε να πει στον Δάρων χωρίς να διαλυθεί αμέσως ο αρραβώνας του με την Κέλια. Αυτή άπλωσε το χέρι και έπιασε το μπράτσο του πατέρα της, και τον πήρε πιο πέρα φλυαρώντας χαρωπά. Ο Ευτύχιος ένιωθε σαν κάθε της λέξη να τον σπρώχνει βαθύτερα στον τάφο. Ο Δάρων άκουγε σιωπηλός, τα μάτια του καρφωμένα στο πρόσωπο του Ευτύχιου, που στεκόταν ακίνητος και αμίλητος, και ευχόταν με όλη του την καρδιά να ανοίξει η γη και να τον καταπιεί.
«Μια πολύ ευχάριστη περιπέτεια, σίγουρα», παρατήρησε ο Δάρων με την κατάληξη της επιβαρυντικής ιστορίας της Κέλια. «Αλλά ίσως θα πρέπει να πας για λίγο στον χορό. Η θεία σου σε ψάχνει».
«Ναι, ναι, πρέπει να την ευχαριστήσω γι’ αυτό το φόρεμα», συμφώνησε. «Το κέντημα είναι πραγματικά πανέμορφο».
Η Κέλια γύρισε προς τον Ευτύχιο, υποκλίθηκε και του έτεινε το χέρι με αυτό το ονειροπόλο χαμόγελο που είχε τρεις φορές καταραστεί νωρίτερα. Ο Ευτύχιος έσκυψε σφιγμένα πάνω από το χέρι της. Σήκωσε το βλέμμα της για να τον δει και έπειτα έφυγε με ένα θρόισμα από τις φούστες της, αφήνοντάς τον μόνο με τον πατέρα της.
Ενώ ίσιωνε το κορμί του, ο Ευτύχιος έκλεισε τα μάτια και προσευχήθηκε να βρει την δύναμη. Ο Δάρων τον κοίταξε σοβαρά για μια αιωνιότητα, έτσι φάνηκε τουλάχιστον… και έπειτα γέλασε. Και συνέχισε να γελάει μέχρι που αναγκάστηκε να στηριχθεί σε ένα άγαλμα. Δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια του.
Ο Ευτύχιος ανάσαινε βαριά από τη μύτη. Μην τον χτυπήσεις, συμβούλεψε τον εαυτό του. Είναι φίλος σου και ένας από τους σημαντικότερους ανθρώπους στον γνωστό κόσμο. Μην τον χτυπήσεις. Καθώς καταλάγιαζε ο θυμός του, ο Ευτύχιος αναρωτήθηκε αν το τρελό γέλιο του βασιλιά ήταν τελικά καλό σημάδι.
Αν και βαθιά προσβλητική, η αντίδραση του Δάρων δεν έδειχνε να είναι πατρική οργή. Μήπως δεν θα ανακαλούσε ο Δάρων την ευχή του και δεν θα γκρέμιζε τον Ευτύχιο από τα τείχη του κάστρου;
«Δάρων;» ρώτησε ο Ευτύχιος, παλεύοντας με γενναιότητα να παραμείνει ευγενικός. «Μήπως τελείωσες;»
«Ναι», είπε ο Δάρων με μια κοφτή ανάσα που ακούστηκε στον Ευτύχιο σαν ένα άκαρδο πνιχτό γέλιο. «Εμ… Σου ζητώ συγγνώμη».
«Δάρων, προσπάθησα να την σταματήσω…» βιάστηκε να πει ο Ευτύχιος, αλλά ο Δάρων τον έκοψε.
«Δεν το είπα ότι είναι άσκοπο;» ρώτησε ο Δάρων. «Το είπα. Ήσουν εκεί, το θυμάμαι καθαρά. Σύνελθε τώρα. Νομίζω ότι η κόρη μου θα επιθυμούσε άλλον έναν χορό με τον μέλλοντα σύζυγό της».
«Σύζυγο», επανέλαβε ο Ευτύχιος, προσπαθώντας να αναγνωρίσει την π
αράξενη αίσθηση στο στομάχι του, και αμφιταλαντεύτηκε ανάμεσα στην ικανοποίηση και την απελπισία.
«Σύζυγος», είπε αποφασιστικά ο Δάρων. Σκούντησε τον Ευτύχιο, γνέφοντας προς την είσοδο. «Και η σύζυγος».
Ο Ευτύχιος κοίταξε ψηλά. Η Κέλια στεκόταν κάτω από την αψίδα στην είσοδο του κήπου, κοιτώντας τους με προσμονή. Συνάντησε τα μάτια της… πανέμορφα, παράξενα, απόκοσμα μάτια, ασημένια σαν τις γκρίζες τρίχες που είχε αποκτήσει… και χαμογέλασε.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
Ο Αρραβώνας μιας Βασίλισσας είναι η μόνη ιστορία αυτής της συλλογής που δεν βασίζεται άμεσα σε κάποιον μύθο από την αρχαία Ελλάδα ή την ελληνική λαϊκή παράδοση. Ο τρόπος γραφής και η θεματολογία της συγγραφέως όμως έχει σαφώς επηρεαστεί από τους μύθους που διάβασε όταν ήταν παιδί. Στους μύθους αυτούς θα πρέπει να αναζητηθεί και η γοητεία που ασκούν πάνω της η μαγεία και η περιπέτεια. Ο κεντρικός ήρωας του Ο Αρραβώνας μιας Βασίλισσας είναι ο γιος της Αυγής, της ηρωίδας του Η Στέψη μιας Βασίλισσας και συμπληρώνει αυτή την τριλογία με βασίλισσες
GLOSSARY
The Spider And The Honeybee
admirer - θαυμαστής (θαυμάστρια)
nymph - νύμφη
praise - έπαινος
to repent- μετανοώ, μετανιώνω
to mutter - μουρμουρίζω, ψιθυρίζω
staff - μαγκούρα, μπαστούνι
collective - συλλογικός
insolence - αυθάδεια, αναίδεια
merciful - ελεήμων
Blind Ambition
maggot – σκουλήκι, κάμπια
revulsion - αποστροφή
to giggle - χαχανίζω, χασκογελάω
serenity - γαλήνη, ηρεμία
insolence - αυθάδεια
to shatter – θρυμματίζω, κομματιάζω
exquisite - εξαίσιος/α
verdict - ετυμηγορία
soloist - μονωδός
arrogant - αλαζόνας
to moan – βογκάω, στενάζω, γογγύζω
dazzled – θαμπωμένος/η
resentment - aγανάκτηση
ruddy - ρυπαρός
wickedness - κακία
byre - βουστάσιο
smug - αυτάρεσκoς/η
to toil - kοπιάζω, πασχίζω
arrogant - αλαζόνας
stench - μπόχα
tο stumble - σκοντάφτω, παραπατώ
viscous - παχύρρευστος/η
puzzlement - αμηχανία
throbbing - καρδιοκτύπι
to blossom - ανθίζω
hideous - φρικτός/ή
A Queen Born
creed - Δόγμα
ceremonial - τελετουργικός
sash - ζωνάρι
flogging - μαστίγωμα
treacherous - ξελογιαστής (ξελογιάστρα),
πλανευτής (πλανεύτρα), απατηλός (-ή)
to gloat - κομπάζω, καμαρώνω
lavish - πολυτελής, γενναιόδωρος
frantically - μανιασμένα, μανιωδώς
desperation - απελπισία
exultation - αγαλλίαση, θριαμβολογία
dandelion - πικραλίδα
confidence - αυτοπεποίθηση
A Queen Crowned
grievous - λυπηρός/ή
chieftain - φύλαρχος
bashful - ντροπαλός/ή
to pledge - υπόσχομαι, δεσμεύομαι
to swoon - λιποθυμώ
to pant - βαριανασαίνω
to abut - γειτονεύω, συνορεύω
acumen - δαιμόνιο
verdict - ετυμηγορία
pompous - πομπώδης, φανφαρόνος
fortnight - δεκαπενθήμερο
ferociously - άγρια
A Queen Betrothed
dubious - αμφίβολος/η
embroidered - κεντημένος/η
nonplussed - αμήχανος/η, σαστισμένος/η
elusive - φευγαλέος/α
street urchin - χαμίνι
nokken - πνεύμα του νερού
to fidget - νευριάζω, εκνευρίζομαι
spinster - γεροντοκόρη
inscrutable - αινιγματικός/ή
to dismantle - εξαρθρώνω
redundant - περιττός/ή
impenetrable - αδιαπέραστος/η
maze - λαβύρινθος
awkward - αδέξιος/α, άγαρμπος/η, ατσούμπαλος/η
fervently - διακαώς, ένθερμα
Γλωσσάριο
Η Αράχνη και η Μέλισσα
αλαζονεία - arrogance
δεξιοτεχνία - skill, dexterity
αδράχτι - spindle
περιφρονητικά - disdainfully
έπαινος - praise
μαγκούρα - staff
συγχώρεση - forgiveness
ταπεινότητα - humility
περίσκεψη - circumspection, caution
ευλάβεια - piety, devotion
Τυφλή Φιλοδοξία
άρπισμα - arpeggio
εμπειρία - experience
εύγλωττος/η - eloquent
ξέφωτο - clearing, glade
περιεργάζομαι - examine, peer
πάλλομαι - pulsate, vibrate
αυθάδεια - insolence, impertinence
θρυμματισμένος/η - shattered, smashed, crushed
εξαίσιος/α - exquisite
στροβιλίζομαι – spin, whirl
ετυμηγορία - verdict
μονωδός - soloist
αλαζόνας - arrogant
Γέννηση μιας Βασίλισσας
γονιμότητα - fertility
στείρα - sterile, barren
τελετουργικό - ceremonial
μαστίγωμα - flogging
φυλαχτό - talisman, charm
γενναιόδωρος - generous
ανακούφιση - relief
άγαμος - celibate
εξομολόγησή - confession
μοχθηρή - vicious, malevolent
επιλογή - choice, option
Λουλούδι της Καστανιάς
βρικόλακας - vampire
λιπόσαρκος/η - gaunt
αντάρτης - rebel
ατίμωση - dishonour, disgrace
αχρειότητα - villainy
εκκωφαντικός/ή - roaring, deafening
ποίμνιο - flock
αυτοσχέδιος/α - offhand, improvised
μπόχα - stench
αιματοκύλισμα - bloodshed
πετάρισμα - fluttering
παραπαίω - totter
κροταλίζω - rattle
σφυροκοπάω - pound
ξόρκι - spell
Η Στέψη μιας Βασίλισσας
τραυλίζω - stammer
δαιμόνιο - demon, elf, acumen
αυτάρεσκος/η - smug, complacent, self-satisfied
προτεταμένος/η - blazing
σίφουνας - tornado
ρουθούνισμα - snorting
σαχλός/ή - silly
μορφασμός - grimace, grin
περγαμηνή - parchment
μανιασμένα - wildly
περιφρόνηση - contempt
Ο Αρραβώνας μιας Βασίλισσας
αδιόρατος/η - imperceptible
αναμαλλιασμένος/η - disheveled
αυστηρότητα - severity, strictness
διάδημα - coronet
γραπώνω - grasp, grip, snatch
αφόρητος/η - unbearable
συνεισφορά - contribution
ζοφερός/ή - gloomy, somber, grim
ονειροπόλος/α - dreamy
καθησυχαστικά - reassuringly
γεροντοκόρη - spinster
κατσάδα - scolding
σαγηνευτικός/ή - seductive
ανατριχιάζω - to shudder
θρόισμα - swish
αμφιταλαντεύομαι - waver
About The Author
Kassandra Flamouri is a Greek American writer of Pontic descent. She holds a degree in Music from the Sunderman Conservatory of Gettysburg College, which she uses to moonlight as a folk musician while earning a living as an SAT tutor. Though her work has appeared online and in print in such venues as Flash Fiction Magazine and Fterota Logia, THE ROOTS OF OUR MAGIC is her first full collection.